วันนี้ได้คุยกับสมาร์ทถึงเรื่องวิธีการจัดการอารมณ์ บางครั้งคนเราต้องรู้จักการควบคุมอารมณ์ตัวเอง มีสตินึกและแคร์ในสิ่งที่ตัวเองพูด ยิ่งกับคนที่เขารักเราดูแลเรามาทั้งชีวิต โดยยิ่งต้องแคร์ความรู้สึกของเขา การที่แม่จ้ำจี้จ้ำไชยอยากคุยอยากโทรหาอยากไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบก็ไม่ควรจะมารำคาญ ทุกอย่างมันจากความห่วงใย ของคนเป็นแม่ บางครั้งเขาพยายามขอความช่วยเหลือลูกให้ช่วยทำงานบางอย่างให้เขา เพราะเขาเห็นว่าถ้าลูกมีความรู้ความสามารถเรื่องพวกนี้ก็สามารถช่วยในเรื่องการทำมาหากินของตัวลูกเองในอนาคตได้ วันนี้พยายามบอกให้ลูกเข้าใจว่าในอนาคตถ้าเราไม่มีความอดทนเราอารมณ์ของตนเองเป็นใหญ่ ไม่ฟังคำสั่งของผู้ใหญ่ผู้บังคับบัญชาหรือเจ้านาย ต่อให้เรียนเก่งแค่ไหน เก่งเกินไปก็ไม่มีใครเอาคนเรา ต้องมีสัมมาคารวะ ต้องมีความกตัญญูต้องมีความอ่อนน้อมถ่อมตนผู้อื่นถึงจะรักและเมตตา เราไม่ใช่ลูกมหาเศรษฐี แม้จะพอเรียนเก่งอยู่บ้างแต่ก็ไม่ใช่ว่าความเก่งคนอื่นจะเก่งเท่าเราไม่ได้ จงอย่าลําพองตนใส่อารมณ์กับคนเป็นแม่ ไม่ใช่สิ่งที่ลูกที่ดีควรกระทำ นายไม่รู้หรอกว่า แม่ต้องเสียสละความสุขส่วนตัวเท่าไหร่เพื่อให้นายสุขสบายมีกินมีใช้อยู่อย่างสบายใช้ชีวิตดังคุณชายในรั้วมหาวิทยาลัย ไม่ให้นายน้อยหน้าเพื่อนๆ
