การเลี้ยงลูกซักคนใครว่าง่าย ยิ่งกับไอ้เจ้าตัวซนตัวนี้บอกได้เลยยากมาก ๆ แต่พอเห็นเจ้าน้องสมาร์ใส่ชุดนักเรียนแล้วมันก็รู้สึกภูมิใจในตัวเองอย่างบอกไม่ถูกทั้ง คนเป็นพ่อ คนเป็นแม่ พอนึกถึงต้องน้องสมาร์ทยังเล็กตัวเท่าฝ่ามือ วันที่เขาหัดเดินหัดพูด จนวันที่เขาโตเข้าดรงเรียนเหมือนพึ่งเป็นเมื่อวาน การมาดรงเรียนช่วงแรกของสมาร์ทเค้าร้องไห้ไม่ยอมให้พ่อกลับบ้านจนต้องหักดิบทิ้งไว้ให้คุณครูดูแลถึงยอมอยู่กับครู ตอนไปรับก็กลัวว่ามันจะเป็นยังไงบ้างหว่าไอ้ตัวเล็กเพราะตั้งแต่เกิดไม่เคยห่างอกแม่ อกพ่อเลย ก่อนไปรับก็แอบๆ ดูว่าร้องไห้อยู่หรือเปล่าแต่เห็นลงมานั่งคุยกับครูพี่เลี้ยงโม้นู่นนั้นนีตอนไม่เห็นเรา พอจะเอ๋เท่านั้นปล่อยโหร้องไห้ว่าเราทิ้งไป จนวันนี้เริ่มห่างได้ก็เลยสบายใจหน่อย .... ตอนนี้ร้องจะไปโรงเรียนเด็กหนอเด็ก
