นึกถึงสิ่งที่เวลานี้หายไปให้ออก

นึกถึงสมัยเป็นนักศึกษาตอนนั้นเคยมาช่วยอาจารย์ พารา ทำโครงงานวิจัยเกี่ยวกับระบบภาพ 3 มิติ

สมัยนั้นคือ 20 กว่าปีที่แล้ว LED shutter ที่ใช้กับระบบแสดงภาพแบบ interrest ในระบบ pal บนจอ vga

เราก็บ้าใช่เล่น สร้างโปรแกรมสร้างภาพ 3 มิติ ได้ในยุคที่ยังไม่มี Direct X ระบบ OS ยังใหม่สุดแค่

 Windows ME โครงการยังใช้แค่ VB เขียนกับ Ms Access 2.0. สร้างโปรแกรมที่เหมือนกับ 3D Max

คำนวณค่าลูมิแน้นเอง ใช้มันทั้งตรีโกณมิติ เขียน sub ทั้ง การ Tranform. 3D สร้าง wireframe. Render

ชีวิตวันหนึ่งนั่งอยู่ในห้องวิจัยเพื่อศึกษาการเขียนโปรแกรม จำได้ว่าความสุขคือการทำงานวิจัยในสิ่งที่เราสนใจ

ไม่เห็นต้องมาคิดมากว่าจะต้องได้ทรัพย์สินเงินทอง ชื่อเสียง เกียรติยศ

อยากแค่สร้างอะไรของตัวเองขึ้นมาบนโลกใบนี้แค่นั้น

โลกธุรกิจ IT ที่เห็นทุกวันนี้ คิดว่ามันแข่งกันมากไปจนลืมความสนุก ในการค้นพบ  ผ่านมาครึ่งชีวิต อดีตก็คืออดีต

เราไม่ต้องย้อนกลับไปแก้มัน แต่สิ่งที่เราควรยังมีอยู่ต่อไปคือความฝัน เพราะเมื่อมนุษย์ละทิ้งความฝัน ปล่อยให้

คนที่ไม่ได้รักเรา ไม่ได้ศัทธาในตัวเรา มาทำลายความฝัน เราจะไร้ซึ่งความสุขไปตลอดกาล ชีวิตแสนสั้น เราไม่รู้ว่าเราจะอยู่บนโลกได้นานแค่ไหน แต่ถ้ามัวแต่ทิ้งความฝันแล้วใช้ชีวิตซังกะตาย. มันคงไร้ความสุข 

เก็บความฝันของตัวเองไว้บอกโลกในฐานะที่เราเป็นเรา  สำหรับโปรแกรมเมอร์ developer อะไรจะมีความสุขเท่างานของตัวเองถูกสร้างขึ้นมาและใช้งานได้