ช่วงที่พ่อป่วยเข้าโรงพยาบาลมาประมาณครึ่งปีนี่ ก็ไปเยี่ยมแกบ่อย ๆ เกือบทุกอาทิตย์ คุยกับแก แกก็ชอบคุยเรื่องเก่า ๆ สมัยแกยังหนุ่ม ๆ ให้ฟัง เราก็พอจำได้บ้าง พ่อชอบคุยกับเราตอนเราโตเป็นผู้ใหญ่ ชอบเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้สมัยแกหนุ่ม ๆ ทุกวันนี้มาดูอัลบัมรูปเราตอนเด็ก ๆ เราพึ่งรู้ว่าพ่อแกรักเราแค่ไหน แกเก็บภาพเราไว้ทุกภาพ เป็นคนถ่ายรูปเรากับแม่ เราก็ดีใจที่แกภูมิใจกับเราที่เราประสบความสำเร็จในชีวิต วันที่พอจากไปเป็นวันที่เราเสียใจที่กลับไปไม่ทันดูใจ เรายังอยากคุย อยากพูด อยากนวดแก พ่อ... อ๊อดรักพ่อนะครับ พ่อหลับให้สบายนะพ่อ ไม่ต้องทุกข์ไม่ต้องตื่นมาทรมานกับโรคภัยอะไรอีกแล้ว
แม้พ่อจะจากไปแต่พ่อจะอยู่ในความทรงจำอ๊อดเสมอ
