พระอริยสงฆ์สาวกที่แท้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น ปฏิบัติตัวตามหลัก ๔ ประการ คือ
๑. สุปฏิปันโน เป็นผู้ประพฤติดี ถ้าจะทำอะไรก็มุ่งความดีเป็นที่ตั้ง คือ ทำให้ถูกดี ทำให้ถึงดี ทำให้มีดี ถ้าจะพูดอะไรก็ต้องพูดให้ถูกดี พูดให้ถึงดี พูดให้มีดี หรือถ้าจะคิด ก็คิดในทางดี ทำดี มีเมตตา ไม่คิดร้ายทำลายใคร
๒. อุชุปฎิปันโน เป็นผู้ปฏิบัติตรงไปตรงมา ไม่หน้าไหว้ หลังหลอก ทำนอง “ต่อหน้ามะพลับ ลับหลังตะโก” โดยสรุปก็คือประพฤติปฏิบัติตัวให้ตรงกับศีลธรรม ฐานะ และเพศภาวะของตน
๓. ญายปฏิปันโน เป็นผู้ปฏิบัติถูกทาง คือปฏิบัติเพื่อมุ่งกำจัดกิเลสให้เบาบาง และหมดไปในที่สุด มิได้ปฏิบัติเพื่อมุ่งลาภ ยศ สรรเสริญ สุข แต่ประการใด
๔. สามีจิปฏิปันโน เป็นผู้ปฏิบัติเหมาะสมแก่การเข้าใกล้สมควรแก่การกราบไหว้บูชา เป็นที่น่าเชื่อถือ เชื่อมือ เชื่อใจ เพราะได้พัฒนากาย วาจา ใจ ให้สะอาดปราศจากพิษภัย มีชีวิตประเสริฐยิ่งกว่าคนทั่วไป เช่น ชาวโลกอยู่ด้วยความโลภ แต่พระอยู่ด้วยความเสียสละ ชาวโลกอยู่ด้วยความโกรธ แต่พระอยู่ด้วยความเมตตา ชาวโลกอยู่ด้วยความหลง นั่นก็ของเรา นี่ก็ของเรา แต่พระอยู่ด้วยการปล่อยวาง มองสิ่งต่างๆ ล้วนเป็นความว่างไปทั้งสิ้น
หากชาวพุทธมีพระรัตนตรัยเป็นสรณะประจำใจอย่างนี้แล้ว จะได้ชื่อว่าเป็น “พุทธบริษัทที่แท้จริง”
