ยอดกวีแห่งสยาม
เสียงคลื่นซัดสาดเข้าฝั่ง ผสมกับเสียงลมพัดใบไม้ไหว ท้องฟ้าในยามเย็นแต้มสีทองแดงเหนือแม่น้ำเจ้าพระยา "ภู่" ชายหนุ่มผู้มีพรสวรรค์ด้านกวี กำลังจรดพู่กันลงบนสมุดข่อยเก่า ๆ บันทึกกลอนที่ผุดขึ้นจากใจ
"โอ้ทรามวัยใจจริงยิ่งสดับ
แม้นแมลงภู่ภมรยังอ้อนอัป
แล้วตัวพี่จะขยับอยู่ไฉน"
แต่ละถ้อยคำล้วนมาจากความรู้สึกที่เขามีต่อ แม่หญิงจันทร์ หญิงงามแห่งวังหลวง ผู้สูงศักดิ์ราวดวงจันทร์บนฟ้า ขณะที่เขาเป็นเพียงกวีหนุ่มไร้ยศศักดิ์ แม้จะมีชื่อเสียงด้านโคลงฉันท์กาพย์กลอน แต่เส้นทางของเขาและนางดูช่างห่างไกล
แต่โชคชะตากลับมิได้โหดร้ายต่อเขาเสมอไป
กวีแห่งราชสำนัก
ฝีปากของภู่เป็นที่เลื่องลือในพระนคร จนพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ทรงโปรดให้เข้ารับราชการเป็นกวีในสำนักพระราชวัง งานประพันธ์ของเขาได้รับความนิยมไม่เพียงแต่ในหมู่ขุนนาง แต่ยังแพร่หลายไปในกลุ่มประชาชนทั่วไป
วันหนึ่ง ภู่ได้รับโอกาสถวายบทกวีแด่พระเจ้าอยู่หัวในงานเฉลิมฉลอง พระองค์ทรงพอพระทัยยิ่ง รับสั่งให้เขาเป็นผู้ประพันธ์กาพย์เห่เรือในราชสำนัก
ในค่ำคืนนั้น ขณะที่เรือพระที่นั่งล่องไปตามสายน้ำ เสียงกาพย์เห่ของภู่ดังก้องไปทั่ว ผสานกับเสียงเครื่องดนตรีไทย สร้างความซาบซึ้งแก่ทุกผู้คนที่ได้ยิน รวมถึงแม่หญิงจันทร์
"เจ้าช่างมีวาจาคมคายยิ่ง" นางเอื้อนเอ่ยเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มที่เขาไม่อาจลืม
อุปสรรคแห่งชนชั้น
แม้ความรักระหว่างภู่กับแม่หญิงจันทร์จะค่อย ๆ ก่อเกิด แต่เส้นทางกลับมิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
"เจ้าคิดจะปีนสูงไปถึงดวงจันทร์เชียวหรือ?" ขุนนางผู้เป็นบิดาของนางเอ่ยเสียงเข้ม "กวีเช่นเจ้ามีค่าก็แค่คำพูด ไม่ใช่ฐานะ"
คำกล่าวนั้นราวกับคมมีดปักลงกลางใจ แม้นแม่หญิงจันทร์จะรักภู่ แต่ความแตกต่างทางชนชั้นเป็นสิ่งที่มิอาจข้ามพ้น
แต่ภู่หาใช่ชายที่จะยอมแพ้ เขามิได้มีเพียงพรสวรรค์ด้านกวี แต่ยังเป็นชายที่กล้าหาญและไม่ยอมให้โชคชะตากำหนดชีวิต
เส้นทางสู่ศักดิ์ศรีและรักแท้
ภู่ตั้งใจอุทิศตนรับใช้พระเจ้าอยู่หัวด้วยความสามารถของเขา ทรงโปรดให้เขารังสรรค์วรรณกรรมที่เป็นเอกลักษณ์และช่วยประพันธ์บทละครในราชสำนัก ชื่อเสียงของภู่ยิ่งเลื่องลือไปทั่ว
และแล้ว พระเจ้าอยู่หัวทรงพระเมตตา ทรงมีรับสั่งให้จัดพิธีสมรสระหว่างเขากับแม่หญิงจันทร์ อันเป็นเกียรติสูงสุดที่ไม่มีผู้ใดคาดคิด
"แม้นเป็นเพียงแมลงภู่ ยังสามารถเคียงคู่บุปผาได้"
แม่หญิงจันทร์กล่าวพลางส่งยิ้มหวานในวันที่นางอยู่ในอาภรณ์เจ้าสาว
บทกวีแห่งรักและเกียรติยศ
ภู่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับหญิงที่เขารัก และยังคงสร้างสรรค์บทกวีที่งดงามต่อไป แม้จะมีอุปสรรคมากมายในชีวิต แต่เขาพิสูจน์แล้วว่าพรสวรรค์และความรักแท้สามารถก้าวข้ามกำแพงแห่งชนชั้นได้
และนี่คือเรื่องราวของ ยอดกวีแห่งสยาม ผู้ไม่เพียงฝากผลงานให้โลกจารึก แต่ยังฝากตำนานแห่งรักที่มิอาจลบเลือน
**"แม้นแมลงภู่หมายปองต้องหมั่นกล้า
แม้นบุปผารอคอยรักเสมอมา
แม้นดวงจันทร์อยู่สูงสุดขอบฟ้า
เพียงศรัทธาก็มิไกลเกินใจคว้า"**
