อันธพาลของมันเท่าไหร่ วันหนึ่งเจ้าหมาป่า กินปลาแล้วก้างปลาติดคอ ทรมานมาก ขอให้คนช่วย
ก็ไม่มีใครช่วย เจ้าหมาป่าได้รับคำแนะนำจากเจ้าเต่าว่าลองไปหาเจ้านกกระสาดูซิ เจ้านกกระสาน่า
จะคีบก้างออกมาให้ได้
เจ้าหมาป่าดีใจ รีบไปหาเจ้านกกระสา กราบขอร้องวิงวอน และสัญญาจะมีรางวัล ตอบแทนบุญคุณ
ให้เจ้านกกระสาอย่างงามถ้าช่วยมันได้ เจ้านกกระสารู้กิติศัพท์เจ้าหมาป่า ว่ามันทั้งใจดำ ทั้งเกเร
ก็ลองวัดใจดู มันเอาก้างออกมาจากคอโดยใช้ปากที่ยาวคีบก้างออกมาให้
พอก้างออกจากคอเจ้าหมาป่าดีใจมาก พอเจ้านกกระสาทวงของรางวัล สันดานอันธพาล
ของเจ้าหมาป่าบอกเจ้านกกระสาว่า ตอนเจ้านกกระสายื่นหัวไปในปากมันไม่งับหัวให้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว
มันไว้ชีวิตก็ดีเท่าไหร่แล้ว เจ้านกกระสาเจ็บใจแต่ก็ทำใจไว้แล้วเลยบอกกลับไปว่า ก็ไม่เป็นไรก้างที่
ข้าคีบออกมาให้นะมันก้างชิ้นเล็กก้างชิ้นใหญ่กว่าข้ายังไม่คีบออกมาให้เพราะรู้นิสัยของเจ้าดี
เจ้าหมาป่าคลำที่คอจึงรู้ว่ายังมีก้างค้างอยู่อีกอันจริง เจ้าหมาป่าจึงยังต้องทรมานกับก้างที่ติดอยู่ในคอต่อไป เที่ยวร้องให้ช่วยต่อไป แต่จะมีใครช่วยละ
คตินิทานเรื่องนี้สอนว่าหากช่วยคนพาล ควรมีสติรอบคอบเหมือนเจ้านกกระสา และ
ไม่ควรทำตัวแบบเจ้าหมาป่าที่ไม่รู้บุญคุณคน ทรยศหักหลังคนที่ช่วยตนเอง ไม่รักษาสัญญา
